Spirituele reizen 

Spirituele reizen in kleine groepen (max 7 deelnemers)

• 13 daagse waterproject Pilgrimage reis in de Sierra Nevada van Colombia (26 Feb – 11 maart 2025), het gebied van “het hart van de Condor” onder begeleiding van wisdomkeeper Soleia van de Muisca stam in Bogota.
• De volgende reis vind plaats in februari 2026 waarin  we oa het gebied van de Muisca bezoeken wat “het nest van de condor” genoemd wordt met 7 heilige meren en waar de golden people wonen. 

- Wijzigingen voorbehouden - 

Reisverslag Colombia 2025

Een beetje spannend vond ik het wel. De eerste keer reizen naar Colombia. Is het veilig en red ik mijzelf zonder dat ik Spaans spreek? Ik verlangde naar de kennismaking van de natuur van het land en was benieuwd naar de mensen. En? Geen moment heb ik me onveilig gevoeld. Met de juiste gezichtsexpressie, handen en voetenwerk kwam ik er kwa communicatie altijd wel uit :-). 

We arriveerden in de oudste kolonistenstad van Zuid-Amerika, Santa Marta, gelegen aan de Caribische Zee. In de buurt van de haven openden we onze Water Pilgrimage van 13 dagen met een waterceremonie. Daarna bezochten we het museum van Santa Marta waar kunstschatten van de Tayrona tribe tentoongesteld worden. Wat me opviel waren de steensoorten die gebruikt werden, groene jade en oranje jaspis en de spiralen die erin verweven zijn. Het deed me sterk denken aan artifarcten uit Nieuw-Zeeland.

Na Santa Marta vertrokken we met een lokale bus (heeeerlijk om deel uit te maken van de samenleving)naar het Sierra Nevada gebergte. de Sierra Nevada ligt in het Magdalena district. Hoe mooi is dat!

De toppen van de Sierra Nevada zijn maar zo'n 30 km verwijderd van de kust. Het is het Hoogste kustgebergte in de wereld. Als uitlopers van de Andes is dit gebergte het dak van Zuid-Amerika. Dit was het leefgebied van de Tayrona tribe, afstammelingen van het verzonken continent Lemuria. De huidige afstammelingen van de Tayrona vind je terug in de Kogi, Wiwa, Arthuaco en Kankuamo tribes. De Tayrona waren sterk verbonden met het water, de kosmos (de aarde is een onderdeel van de kosmos). Zij eren Aluna,de Grote Moeder. 

We overnachtten in een ecolodge in de jungle op de flank van de Trompito berg. Vanuit ons "nest" maakten we trips door het tropisch regenwoud en deden we een waterceremonie bij een prachtig sereen watervalgebied van Poza Encantada. De natuur in de Sierra is adembenemend mooi. Alles is groot! Bloemen, planten, bomen. De kleurrijke vogels, de kolibri en alle dierengeluiden die je om je heen hoort, zaaaalig! Maar ook de rotsen, het gesteente en de aarde. Heerlijk om op blote voeten te lopen om de frequenties te voelen.

De jungle van de Sierra, maar ook de zee en het strand waar je zo bent voelt als het paradijs op aarde.

We bezochten een perm culture farms op Trompito en op de nabijgelegen bergflank van Orinoco. We dronken een vers bereidde cacaodrank, terwijl we uitkeken over een vallei bij Merkaba lodge. Hartverwarmend en heerlijk ontspannend. 

De laatste dag namen we afscheid van Rio de las Piedras via een waterceremonie. Ik mocht tijdens de ceremonie een sterrenpoort openen in samenwerking met het water en een drietal rotsen in de rivier. Dankbaar!

Vervolgens reisden we door naar een perm culture farm ten oosten van Palomino. We kregen een rondleidng over het terrein van Pablo en Laura. Pablo legde ons uit hoe hij samenwerkt met de bijen. In de avond namen we deel aan een cacao ceremonie waar we meehielpen met de bereiding ervan. De cacaobonen werden gepeld, geroosterd en vermalen om er uiteindelijk een cacaodrankje van te maken. Na de overnachting bracht Pablo ons naar een Kogi dorp vanwaaruit onze voettocht door het regenwoud naar een hoog gelegen Kogi dorp bracht. Hoe hoger gelegen een Kogi dorp in de Sierra ligt, hoe meer de kennis en leefwijze van de Tayrona bewaard is gebleven.

Het was een pittige, maar ook supermooie klim van 5 uur. Om hoogteziektesymptomen zoals slapte en duizeligheid tegen te gaan, maakten we regelmatige stops en kauwden we zo nu en dan op cocabladeren, wat goed ondersteunde.

Bij het dorp aangekomen, hing ik mijn hangmat op in een voor ons bestemde vrouwenhut. Dat was onze slaapplek voor de aankomende 2 nachten. De mannen hadden hun eigen mannenhut. De meeste Kogi stamleden spreken geen Spaans. Zo fijn om onder de bezielde begeleiding van Soleia te reizen. Ze woonde 2 jaar in de Sierra Nevada en ze heeft goed contact met de zoon van de Mamo (= mannelijk spiritueel leider van de stam) van deze Kogi stam waar we waren uitgenodigd. Zijn zoon spreekt Spaans. 

In de avond kwam de Saga (= vrouwelijk spiritueel leider van de stam) naar onze hut met haar dochter en kleinkinderen. Via Soleia konden we onze vragen stellen en wisselden we wederzijds informatie uit. Saga leerde ons haken. Kogi vrouwen haken de hele dag om monchilas (tassen) te maken, die oa verkocht worden in Santa Marta. De volgende dag maakten we kennis met de Mamo. We hadden schelpen als geschenken meegenomen, als uitwisseling ontvingen we een boodschap van hem. Tijdens de laatste nacht werd ik om 03:00 uur wakker en voelde ik dat de energie zo ontzettend hoog was. Alles was gevuld met onvoorwaardelijke liefde. Dit was een energie overdracht van Aluna, doorgegeven door de Mamo. De volgende ochtend namen we afscheid van Saga, Mamo en alle andere stamleden en daalden we weer af naar het Kogi dorp aan de voet van de berg. Onderweg hielden we een waterceremonie en ontvingen we een healing voor jezelf en je voorouderlijn in het smeltwater van de Sierra. Het was een onvergetelijke,verrijkende ervaring.

Na de lange tocht naar beneden en een motorrit (de wegen zijn doorgaans nauwelijks toegankelijk voor een auto's in de Sierra, motorrijders bieden hun diensten aan als taxi :-)), arriveerden we bij een luxe ecolodge aan zee. Heerijk om te kunnen douchen na 3 dagen jezelf te hebben gereinigd met water uit een tuinslang en een teiltje. We zochten een goed restaurant uit aan zee en doken daarna nog even lekker het heldere zeewater in. Genieten!

De volgende ochtend sloten we de Waterproject Pilgrimage af met een soundhealing sessie met een digeridoo om alles goed te integreren. Dat betekende voor Mieke een terugkeer naar Santa Marta om terug te vliegen naar Nederland met een schat aan ervaringen rijker.

Ik ben nog 10 dagen gebleven om mezelf dieper te verbinden met het land, de jungle, het water en de mensen.

Via vrienden van Soleia hielp ik mee aan een minga, dat is vrijwillgerwerk om de communitie te steunen. We bouwden lemen muren van een theatergebouwtje voor een school in Orinoco. Zo leuk! Eerst werd er zand met klei en water bij elkaar gebracht. Daarna mengden we met blote voeten al dansend de substantie tot een geheel, terwijl er via een speaker vrolijke, tropische muziek speelde. That's the life!  Er kwam zelfs een ara papegaai kijken naar wat we aan het doen waren.

Daarna ben ik het Tayrona park gaan bezoeken, waar ik ook een nacht in overnachtte. Zo mooi! In de rotsen van het Tayrona park zag ik gezichten van Tayrona voorouders, dolfijnen en walvissen terug. Heerlijk om in stilte alleen door het park te wandelen. Naast de vele vogels en vlinders mocht ik brulapen en een stinkdier ontmoeten.

Ook heb ik een aantal nachten in een eco lodge aan het strand naast de monding van de Mendihuaca rivier doorgebracht. Daar vonden nog twee waterceremonies plaats. Een afsluitende ceremonie voor Soleia en mij en een aantal dagen later tijdens de volle maan van maart 2025 in stilte met mijzelf.

Vervolgens nam ik deel aan een ayahuasca ceremonie hoger gelegen in de Sierra waar ik de boodschap van Aluna mocht ontvangen dat de terugkeer naar liefde voor jezelf en alles wat leeft plaatsvind door haar aanraking in de ziel, het hart. Diegenen die een ander levend wezen nu nog kwaad doet, zal in het hart aangeraakt worden door de kosmische moeder, zodat er een besef ontstaat van de onzinnigheid en de schadelijkheid van het gedrag. De aangeraakte mens snapt dan niet meer wat nou de zin was van de ander willen schaden. De noodzaak en de reden valt volledig weg, omdat het innerlijke evenwicht hersteld is.

Alles en iedereen heeft de eigen juiste tijd. 

Daarna ben ik weer gaan overnachten in de perm cukture farm van Pablo en Coleen en hun dochtertje Amber op de Orinoco bergflank, die eerder die week de minga voor het schooltje organiseerden. Die nact regende het voor het eerst sinds lange tijd. De volgende ochtend vertrokken Soleia en ik met Coleen en haar zussen voor een lange tocht door de Mendihuaca rivier waarin we over rotsblokken klauterden, die soms spekglad van de regen waren. Onderweg kwamen we steeds weer een grote, blauwe koningsvlinder tegen. De tocht was intensief, maar zo leuk. De lach kon niet van mijn gezicht verdwijnen, ondanks de inspanning. Ik voelde me bevoorrecht en intens gelukkig. De eindbestemming was een prachtige metershoge waterval, waar we het water indoken en waar een kunstenaar stenen torentjes stapelde op plekken waar de rivier laag stond. Na afloop nam ik afscheid van mijn dierbare vriendin en water sister Soleia en vertrok ik naar Santa Marta voor de terugvlucht naar Nederland.

Volgend jaar (begin 2026) organiseren Soleia en ik weer een Water Pilgrimage reis naar Colombia.

Dan reizen we naar het gebied wat "the nest of the condor" wordt genoemd. Dat is Bogota en omgeving, waar  we kennismaken met de Muisca tribe (the golden ones) en waar we de 7 heilige meren bezoeken. Daarna is Medellin en omgeving aan de beurt en tenslotte reizen we af naar het "heart van de condor" de Sierra Nevada. In alle drie de gebieden ontmoeten we wisdomkeepers en spiritueel leiders van 3 verschillende tribes, waaronder de Muisca, Kogi en Wiwaa.

Hieronder vind je een diavoorstelling impressie van de reis door de sierra Nervada van februari-maart 2025.